"... człowiek może wieść magiczne życie."

Gdyby ktoś powiedział Ci, że jesteś kimś niezwykłym? Osobliwym? Nawet, jeśli przez cały czas myślałeś, że jest wręcz przeciwnie. Gdybyś miał dziadka, który opowiada o dziwolągach i potworach, zachowując przy tym śmiertelnie poważną minę — uwierzyłbyś? W pożółkłe ze starości fotografie osobliwych dzieci, w tajemniczy sierociniec leżący gdzieś na dalekiej wyspie, zapętlony w czasie. W panią Peregrine, która zamienia się w ptaka. Brzmi niesamowicie i... nieprawdopodobnie, a jednocześnie wydaje się niepokojąco prawdziwe. W tym tkwi moc tej historii. Opowieści o magicznym dziadku oraz o z pozoru zupełnie zwyczajnym chłopcu, który trafia w bardzo osobliwe miejsce. To jest bliżej niż Ci się wydaje. Wyjątkowość, inność, dziwna historia, która wciąga niespostrzeżenie. Powieść Ransoma Riggsa zdumiewa i zachwyca. Niczym dobra przygodówka dla młodzieży, albo ekscytująca książka fantasy.

"Potrafił dostrzec potwory".Szesnastoletni Jacob nie umie pogodzić się z tragiczną śmiercią ukochanego dziadka, który wielokrotnie opowiadał mu o pewnym tajemniczym domu i jego osobliwych mieszkańcach. I choć Jacob nie do końca wierzy w te szalone historie, zyskuje szansę, by je zweryfikować. Wraz z ojcem udaje się na pewną wyspę, gdzie prowadzą ślady pozostawione przez dziadka. Tam czeka go coś zarówno niepojętego, jak i ogromnie niebezpiecznego.

Osobliwy dom pani Peregrine czytałam z wypiekami na twarzy. Nieodstępujące uczucie niesamowitości, nastrój niepokoju i tajemnicy, mroczna wyspa, niezwykłe dzieci, których w innych okolicznościach można by się przestraszyć (te zdjęcia!). Książka Ransoma Riggsa to pięknie napisane, klimatyczne fantasy z elementami grozy, które powinno spodobać się zarówno młodemu czytelnikowi, jak i dorosłym — szczególnie tym, którzy może zapomnieli już o sile wyobraźni, o tym, że pod powłoką normalnego, dorosłego świata czasem kryje się coś więcej. Że warto walczyć z potworami, ale i akceptować wszelką inność, bo może stać za nią coś wyjątkowego.